Υπάρχει μία λέξη ανάμεσα στις τόσες εκατομμύρια λέξεις στις γλώσσες όλου του κόσμου που απλά δεν θα έπρεπε να υφίσταται

Η λέξη “αν”…

Θα σας το πω απλά. Η λέξη αυτή μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει σε κάποιον. Αν κάτσει κανείς να το σκεφτεί, πρόκειται για υποθετικό μόριο που ουσιαστικά συνοδεύει μία πρόταση που δεν εκφράζει σε καμία περίπτωση ένα γεγονός, μία πράξη που έχει συμβεί στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μία σκέψης που είτε σε γυρίζει στο παρελθόν είτε σε ταξιδεύει στο μέλλον, αλλά ποτέ όμως δεν σε φέρνει αντιμέτωπο με το παρόν. Άρα οτιδήποτε ξεκινάει με “αν” απλά δεν έχει συμβεί. Και όμως πόσες μα πόσες ώρες αφιερώνουμε από τη ζωή μας, σε τόσα μα τόσα “αν” και τα συνακόλουθα τους.

Μία τόσο μικρή και φαινομενικά αθώα λέξη, που στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με αλήθεια, αλλά με υπόθεση, είναι ικανή να σου δώσει τόσες τύψεις, τόσο πόνο, τόσο άγχος, τόση αγωνία, τόση μετάνοια, τόση ελπίδα , τόση αμφιβολία, τόσο θυμό, τόσο φόβο, τόσο ανακούφιση, τόση ανασφάλεια, τόση ανησυχία, τόση απογοήτευση, τόσο ενθουσιασμό, για κάτι που ωστόσο δεν έχεις ζήσει.

Ναι, το “αν” είναι απλά μία ψευδαίσθηση. Μία ψευδαίσθηση που αφορά είτε στο χθες είτε στο αύριο. Είναι ο αντίποδας μίας πράξης ή μίας επιλογής που έκανες στο παρελθόν που όμως ποτέ δεν θα μάθεις που θα σε είχε οδηγήσει αν την είχες ανταλλάξει με την μετουσίωση σε πράξη, της σκέψης που σου γεννά το “αν” μπροστά σε αυτή την εναλλακτική που κάποτε σου δόθηκε.

Πόσο βασανιστική μπορεί να γίνει αυτή η διαδικασία, όταν φτάσεις στην αμήχανη στιγμή να μετανιώσεις ένα “τώρα” επειδή αποφασίζεις πως τελικά έχεις πάρει μία απόφαση της οποίας τις συνθήκες ΑΝ είχες επεξεργαστεί αλλιώς, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Πως; Όπως σε βολεύει να σκεφτείς πως θα ήταν. Γιατί ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορείς να είσαι σε θέση να γνωρίζεις πως θα είχαν εξελιχθεί στ΄αλήθεια οι καταστάσεις.

Πόσο βασανιστική μπορεί να γίνει αυτή η διαδικασία, όταν σε παγιδεύει σε ένα μέλλον που φτιάχνεις βασισμένο στις ανασφάλειες, τις πεποιθήσεις , τους φόβους , τις αμφιβολίες, ή όλες εκείνες τις ψευδαισθήσεις θετικές ή αρνητικές που ξεσηκώνονται μέσα σου με την επίκληση του “αν”…

Και κοίτα… Όλα αυτά που μόλις σου περιέγραψα, δεν έχουν συμβεί. Ούτε και πρόκειται. Γιατί όλα όσα συμβαίνουν απαιτούν ένα “τώρα” που το βιώνεις με κάποιον πραγματικό και απτό τρόπο, και αυτός είναι ένας. Όλα όσα ζεις έχουν μόνο μία πραγματική υπόσταση, μόνο μία εκδοχή. Όλα τα άλλα που φαντάζεσαι, πιστεύεις, ονειρεύεσαι ή νομίζεις ότι θα ζούσες ή θα ζήσεις ΑΝ , απλά δεν υπάρχουν. Δεν υπήρξαν και δεν μπορείς να είσαι και ποτέ σίγουρος ότι θα υπάρξουν.

Πριν λοιπόν ξεκινήσεις μία σκέψη με το “αν” απλά συλλογίσου πόση ώρα θα επενδύσεις για να βάλεις τον εαυτό σου σε ένα πλυντήριο συναισθημάτων που θα σε κεράσουν ψευδαισθήσεις πηγαίνοντας σε πίσω στο χρόνο για κάτι που δεν έγινε και δεν μπορεί να γίνει γιατί στη θέση του έγινε κάτι άλλο, ή μπροστά για κάτι που δεν μπορείς να γνωρίζεις με ποιόν τρόπο θα έρθει. Οι σκέψεις του “αν” το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σε αποσπάσουν από αυτό που μπορείς να ζήσεις στο τώρα που είναι ό,τι πιο αυθεντικό υπάρχει.

Και αν πάλι δεν κατάλαβες που θέλω να καταλήξω, ή μπερδεύτηκες, κάνε απλά αυτό που θα σου πω… Πάρε τη λέξη “αν” και ανέστρεψε την σε “να”… Έτσι απλά με δυο γραμματάκια, και μία τόση δα λεξούλα, προσκάλεσε τον εαυτό σου ΝΑ ζήσει στο τώρα.