Περί τοξικότητας γνωρίζουμε κάτι;

Τι θα μπορούσε άραγε να είναι τοξικό;

Εύκολη ερώτηση αλλά ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε γρήγορα.

Όπως έχουμε ήδη πει, σχεδόν όλα όσα ζούμε μεταφράζονται από το μυαλό μας το οποίο σηματοδοτεί μια σειρά  βιοχημικών αντιδράσεων που πλέον βιώνουμε σωματικά με τη μορφή συμπτωμάτων η στη διάθεση μας με τη μορφή συναισθημάτων.

Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι τοξικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολλά περισσότερα από όσα έχουν ήδη πέσει στην αντίληψη μας.

Τοξικό θα μπορούσε να είναι ένα χόμπι…

Τοξική θα μπορούσε να είναι μια σκέψη. “Φταίει η κρίση”

…ή, η επανάληψη μιας σκέψης. “Φταίει η κρίση, φταίει η κρίση, φταίει η κρίση”

Τοξική θα μπορούσε να είναι μια συνήθεια.

…η παρέα με συγκεκριμένους ανθρώπους.

…ναι τοξικοί θα μπορούσαν να είναι κάποιοι φίλοι. Που θα σε “κολλήσουν” παραίτηση, απαισιοδοξία, άρνηση, αρνητισμό, γκρίνια, κριτική…

Η ακόμα και κάποιο συγγενής.

Τοξικό θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο. (Επειδή κάποιος το έβαλε σε χαρτί εγώ γιατί θα πρέπει να το πιστέψω;)

Ή μια ταινία.  Που σε κάνει να πιστεύεις ότι το λίγο είναι αρκετό. Που σε κάνει να βλέπεις την εγκληματικότητα ως κάτι δεδομένο. Την απάτη σαν εξυπνάδα. Τον σύντροφο σαν τον σωτήρα σου.  Να βλέπεις ταινίες. Αλλά φρόντιζε να βλέπεις με τα μάτια ανοιχτά.

Μια τροφή. ( το ξέρω ότι το ξέρεις)

Ή η απουσία πρόσληψης μιας τροφής. (Και αυτό)

Η πόλωση. Aν τα πράγματα ήταν εύκολο να χαρακτηριστούν άσπρο ή μαύρο η φύση θα χρησιμοποιούσε αυτά τα χρώματα συχνότερα.

Το χρέος.  ( έλα να σε δω τώρα!)

Το κουτσομπολιό.  (Στο δρόμο για την ευτυχία σου δεν μπορείς να πατάς στις λάσπες…)

Τοξική θα μπορούσε να είναι μια πεποίθηση. “Δεν υπάρχουν άντρες/γυναίκες/δουλειές/τίμιοι/ελπίδα/προοπτική.”

…ή πολλές πεποιθήσεις μαζί.

Μια ανάγκη, όπως η ανάγκη μας για  επιβεβαίωση… από τους άλλους.

…μια παραίτηση, από κάτι που θα μπορούσες τελικά να το καταφέρεις.  And you know it!

…Ή η  επιμονή σε κάτι που έχει πάψει να ωφελεί, αλλά το εγώ σου σε ωθεί να πεισμώσεις. Για να αυτόεπιβεβαιωθείς.

Τοξικές είναι κάποιες λέξεις

-Φταίω, φταις, η δε φταίω εγώ…

Τοξικό μπορεί να είναι ένα συναίσθημα, η ενοχή, η κριτική,

Το άγχος, η αγωνία,

Τοξικός  θα μπορούσε να είναι ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε με τους άλλους, αν βασίζεται στην ανάγκη η τις προσταγές του εγώ μας. Και όχι στον θαυμασμό, την αποδοχή και την ευγνωμοσύνη.

Όπως τέλος τοξική θα μπορούσε να είναι και η σχέση μας με τον ίδιο μας το εαυτό. Όταν πιστεύουμε ότι είναι λίγο ανώτερος η κατώτερος από τους άλλους.

Αν υποθέσουμε ότι όλοι μας βρεθήκαμε σε αυτή τη ζωή με την επιθυμία να νιώσουμε ολοκληρωμένοι, ευτυχισμένοι και σε αρμονία με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τοξικό είναι κάθε τι που παρεμποδίζει προσωρινά η και πιο μόνιμα η αυτή την πορεία μας.

Κάθε τι που ενεργοποιεί μηχανισμούς που μας απομακρύνουν από την υγεία του σώματος και της ψυχής μας.

Κάθε τι που αναστέλλει τους μηχανισμούς ανάπλασης και ανάπτυξης του εαυτού μας.

Κάθε τι που έστω και προσωρινά θολώνει την κρίση μας και ανακουφίζει επιδερμικά τη δίψα μας για το ουσιαστικό.

Αποπροσανατολίζοντας μας στην αρχή προσωρινά και στη συνέχεια πιο μόνιμα από την πορεία μας για την κατάκτηση αυτού που τελικά θα μπορούσε να μας φτάσει στην προσωπική μας ολοκλήρωση και ευτυχία.

H τοξικότητα μπορεί να υπάρχει σε οτιδήποτε μας ωθεί σε τοξικές σκέψεις και συναισθήματα. Αυτά με τη σειρά τους ελαχιστοποιούν τις ευκαιρίες μας για γνήσια, ατόφια ευτυχία.

Είναι στο χέρια μας να αρχίσουμε να λαμβάνουμε τα μέτρα μας σχετικά με τις συνθήκες στις οποίες εκθέτουμε τον εαυτό μας, τους ανθρώπους τους οποίους θα απευθυνθούμε για να μας βοηθήσουν και την τελική μας απόφαση να φτάσουμε στην πολυπόθητη εκείνη ποιότητα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας.