Ένα καινούριο πεδίο στην έρευνα έρχεται να αμφισβητήσει τα δεδομένα!

Ιταλοί επιστήμονες αυτή τη φορά, μετά από μελέτες σε πειραματόζωα, σχεδίασαν την παρακάτω τυφλά τυχαιοποιημένη και διασταυρούμενη μελέτη με στόχο να δουν εάν η κατανάλωση του ίδιου γεύματος στην πρωινή και στη βραδινή ζώνη, τροποποιεί τη θερμογένεση λόγω τροφής.

Έτσι, 20 εθελοντές με μέση ηλικία 27,6 έτη και φυσιολογικό σωματικό βάρος έλαβαν μέρος στη μελέτη. Οι συμμετέχοντες έκαναν ένα πλήρες γεύμα (1168 θερμίδες, 30% πρωτεΐνη, 31% λίπος και 39% υδατάνθρακες) στις 8 το πρωί ή στις 8 το απόγευμα και μετρήθηκε ο βασικός μεταβολικός ρυθμός τους (RMR) πριν και μετά από αυτό. Το προηγούμενο γεύμα από αυτό ήταν πριν από 8 ώρες και ήταν πολύ παρόμοιο σε σύσταση (με μόνη διαφορά λιγότερα γραμμάρια πρωτεΐνης).

Τα αποτελέσματα είχαν ως εξής:

• Το RMR νηστείας ήταν ελαφρώς χαμηλότερο όταν το γεύμα γινόταν το βράδυ σε σχέση με το πρωί (1519 vs 1589 kcal), χωρίς ωστόσο να φτάνει σε επίπεδα στατιστικής σημαντικότητας.
• Σημαντική διαφορά ωστόσο υπήρχε στις μεταγευματικές τιμές RMR και τροφογενούς θερμογένεσης (DIT) με τις πρωινές τιμές να είναι σημαντικά μεγαλύτερες από τις βραδινές (RMR= 1916 και DIT= 328 kcal το πρωί vs RMR= 1756 και DIT= 237 kcal το βράδυ).
• Η οξείδωση των υδατανθράκων ήταν σημαντικά αυξημένη στην πρωινή ζώνη, τόσο στη νηστεία όσο και μεταγευματικά, σε σχέση τις αντίστοιχες βραδινές τιμές.
• Τέλος και σημαντικότερο, τα επίπεδα της γλυκόζης και της ινσουλίνης αυξήθηκαν καθυστερημένα και περισσότερο μετά το βραδινό γεύμα, σε σχέση με την απόκριση που είχαν μετά το πρωινό γεύμα.

Περιορισμοί της μελέτης

Μία βασική διαφορά της μελέτης με την καθημερινότητα είναι η διαφορετική κατανομή των γευμάτων σε σχέση με μία συνηθισμένη μέρα ανθρώπου σε ελεύθερο περιβάλλον. Επιπρόσθετα, το γεύμα που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη, είχε περισσότερη πρωτεΐνη από ένα μέσο κύριο γεύμα, γεγονός που πιθανώς επιδρά στη θερμογένεση λόγω τροφής. Έτσι είναι μάλλον δύσκολο να έχουμε ξεκάθαρα συμπεράσματα από αυτή τη μελέτη.

Είναι όμως σημαντικό να λαμβάνουμε υπόψιν μας σε κάθε εξατομικευμένη προσέγγιση τους παράγοντες που μπορεί να διαφοροποιήσουν το ενεργειακό ισοζύγιο και πως οι διαφοροποιήσεις αυτές διακυμαίνονται ανάλογα με το βιορυθμό και τις υπόλοιπες συνθήκες ζωής του ατόμου.